Członkowie naszego Saloniku Artystycznego poznają sztukę nie tylko na wykładach ilustrowanych pokazem medialnym, ale także na żywo, wybierając się na ważne wydarzenia do muzeów i galerii, przeważnie wrocławskich. Tym razem również kontaktowaliśmy się ze sztuką plastyczną w jej naturalnym kontekście. W Muzeum Architektury mieliśmy okazję zobaczyć prestiżową wystawę poświęconą jednemu z najwybitniejszych polskich artystów współczesnych, którą zorganizowano z okazji nadania mu tytułu profesora honorowego ASP we Wrocławiu – Leonowi Tarasewiczowi.

Charakterystyczne dla niego monumentalne obrazy choć wydają się być czystą abstrakcją o ogromnej ekspresji, to z nieodpartą sugestywnością ujmują naturę w jej istocie. Z pewnością natura była źródłem inspiracji dla artysty, który wszakże przetłumaczył ją w duchu syntezy na język plastyki, oddając jej kwintesencję. Bywa też tak, że realizując przestrzenne aranżacje, Tarasewicz odwołuje się do kodów kulturowych, np. tworzy rytualny ołtarz sztuki, nadając jej status wyjątkowości. Jest na tyle przekorny, że w następnej instalacji harmonizuje sztukę z naturą a widzowi każe deptać po malarskiej powierzchni. A zatem, wkraczamy w pole tego niekonwencjonalnego obrazu, który dopełnia pięknie zaaranżowany ogródek wirydarza, by jego duktem podążać ku czerwieni, błękitowi , zieleni czy żółci.

Inną drogą prowadzi nas Tomasz Opania, którego duży wybór prac można oglądać w BWA. Rzeźbiarz, który jest również sportowcem, proponuje widzowi skorzystanie z urządzeń paragimnastycznych, które kształtują nieoczekiwane w swej symbolice gesty.

W dalszej części ekspozycji wprowadza nas do wnętrza malowniczo zaaranżowanej pracowni snycerza, która natychmiast ożywa ruchem eksponatów i stukotem narzędzi. Prawdziwa magia i cud wskrzeszenia rzemieślnika.

Naszą wędrówkę po galeriach zamyka wystawa o uroczym, a zarazem ironicznym tytule „5 panien roztropnych i 1 mężczyzna lekkomyślny". Interpretacje rzeczywistości dokonane sprawnym pędzlem pięciu młodych malarek zostały skonfrontowane z pełnymi sarkazmu formami przestrzennymi autorstwa nestora polskiej awangardy. Ten kontrapunkt każe inaczej spojrzeć na malarskie światy tytułowych „panien", prowokując widza do ciekawych przemyśleń.

Kiedy opuszczamy szacowne przybytki sztuki i udajemy się na specyficznie klimatyczne Nadodrze, gdzie zachodzimy na podwórka przy ulicy Roosevelta, to znów - choć całkiem nieoczekiwanie - natrafiamy na sztukę. Odrapane kamienice w dolnych partiach rozbłyskują feerią barw, którymi wykreowano baśniowe światy. Nagle wyrasta przed nami gęsta roślinność magicznego ogrodu, w którym czają się zarówno swojskie ptaki, jak i fantastyczne dinozaury, a paw dumnie rozkłada swoje pióra.

Kalendarz, a jeszcze bardziej - i to od dłuższego już czasu - pogoda uświadamiają nam, że zbliża się czas wakacji. Pora zatem pakować walizki. Warto włożyć tam również książkę. Dlatego właśnie w tym czasie Dolnośląska Biblioteka Publiczna organizuje na terenie naszego województwa wielką akcję „Z książką na walizkach", promującą czytelnictwo także na wakacje. Doczekaliśmy się 15. edycji, która odbywa się pod hasłem „Polska na szóstkę". W tym roku odwiedziła nas kolejna pisarka znana dzieciom i młodzieży – Emilia Kiereś. Zgromadziło się wielu młodych czytelników, bo to rzadka okazja, aby poznać autora ulubionych lektur.

Skoro spotkanie z pisarką, to głównym tematem musiało być słowo, które jest przecież tworzywem literackim. Dlatego nasz gość zainicjował wesołą, ale i pobudzającą kreatywność zabawę słowami, a słuchacze ochoczo podjęli to wyzwanie. Wspólnie ze specjalistką od słów odnajdywali ich znaczenia i ekspresję.

Młodzi czytelnicy dostatecznie zachęceni po spotkaniu z Panią Emilią udali się ... na zakupy. Przedstawiciel wydawnictwa Akapit-Press – Pan Adam przygotował bogatą ofertę książek, choć i tak powodzeniem cieszyły się przede wszystkim pozycje autorstwa bohaterki naszego spotkania.

Zaraz potem ustawiła się długa kolejka nabywców książek, którzy korzystali z obecności ich autorki, aby wzbogacić swój egzemplarz o autograf. Pani Emilia szeroko rozłożyła zestaw pisaków, aby z tej bogatej palety kolorów sami zainteresowani zdecydowali o wyborze barwy, jaką zyska pamiątkowy wpis. Najczęściej wybierano zieleń. Czyżby wiosenna inspiracja?

Jest Dzień Dziecka, a więc ... dzieciaki nie układają się do snu o zwyczajowej porze, ale „zarywają" noc. Tym bardziej, że jest to Noc Bibliotek! Ponieważ nazwa Strzelin zobowiązuje, to nocna zabawa była, jak strzał w 10! Dosłownie. Skorzystaliśmy z gościnności Sekcji Łuczniczej „Granit", a zatem nasze dzieciaki mogły pod okiem trenerów sprawdzić się w konkurencjach strzelniczych.

Jest nieźle, udało się trafić w tarczę!

Najbardziej celni łucznicy stanęli na podium. Oczywiście na tym najwyższym stopniu nie mogło zabraknąć samego trenera Łukasza Ciska. Nawet jeśli nie wszyscy nasi zawodnicy znaleźli się na pozycjach medalowych, to dyplom należał się każdemu!

Po takim sportowym wysiłku wszyscy zasłużyli na posiłek regeneracyjny. Pizza okazała się strzałem w dziesiątkę.

To dopiero początek, bo następnym miejscem nocnej wizyty była biblioteka. Zazwyczaj spokojna o tej porze, ale w ten jeden dzień w roku wypełniona gwarem nocnych czytelników, którzy niepokoili zaspane książki, oddając się wesołym zabawom. Zabawom literackim, a jakże! Tym razem, w poszukiwaniu wyrazów do hasła mogli opanować całą bibliotekę, gdyż złośliwość organizatorów kazała ukryć je w najbardziej niespodziewanych zakamarkach, tajnych magazynów piwnicznych nie wyłączając.

Wreszcie wyrazy scalone w hasło (musiało to mieć związek z setną rocznicą niepodległości), a z dzielnymi uczestnikami nocnej zmiany w bibliotece żegnamy się tabliczką czekolady Wedla, która to firma dosładza Polaków już ponad 100 lat.

Nie po raz pierwszy naszym przewodnikiem był Bolesław Grabowski. Tym razem dzielił się z nami swoimi wrażeniami z podróży do Armenii i Gruzji, zaś zmysłowym potwierdzeniem jego opisów były slajdy, na których utrwalił piękno kaukaskiego krajobrazu, ale też niezaprzeczalna urodę Ormianek. Choć fotografujący mężczyzna musiał ten ostatni motyw wyeksponować, to nie zabrakło też ujęć pokazujących zarówno zabytki, jak i rodzajowe scenki z życia mieszkańców. Aby sugestywniej przekazać koloryt odwiedzanych krain nasz gość, zaopatrzony w stosowne rekwizyty, dokonał charakteryzacji wybranych (ochotniczo, rzecz jasna!) uczestników spotkania.

Po tym pokazie niektóre z pań żywo zainteresowanych nieco egzotyczną garderobą dokonały fachowego przeglądu zawartości, jaka wyszła z plecaka podróżnika.

A może by tak futrzaną czapeczkę (w sam raz na lato)? - zaproponował pan przewodnik.