Ożywienie w bibliotece, to nie tylko sprawa wiosny, ale pobudzonej wiosną dziecięcej aktywności. Każdego dnia przychodzą do nas dzieciaki nie tylko po to, aby wypożyczyć książki lub skorzystać z internetu, ale lubią spędzać czas w miejscu dla nich przyjaznym, gwarantującym pożyteczne dla ich rozwoju zajęcia, ale też dobrą zabawę.

Panie bibliotekarki zawsze mają jakieś ciekawe pomysły na atrakcyjne wypełnienie im czasu. Czasem wystarczy stworzyć warunki, które wyzwolą dziecięcą kreatywność.

Przy dobrej pogodzie wychodzimy w plener. Ostatnio wesołe harce na zielonym trawniku wokół biblioteki zakończyły się małym grillowaniem, które z kolei pozwoliło na uzupełnienie nadwątlonych sił pysznymi kiełbaskami.

Zapewnienie ruchu młodym organizmom jest bardzo ważne, ale równie ważny jest rozwój instynktu poznawczego. Temu służył blok programowy pod wspólnym tytułem „Jaki ten świat jest piękny". Młodzi wraz prelegentką-podróżniczką wybrali się niemal na krańce świata, by poznać egzotyczne kraje. Mogli podziwiać piękno ich przyrody oraz zabytków, ale też zwyczajne życie, zwłaszcza to dotyczące ich rówieśników. Zorganizowany potem konkurs udowodnił, że byli uważnymi słuchaczami, zaś w ich gronie wyróżnił się Olek, którego wynik zapewnił mu bezapelacyjne zwycięstwo.

Mamy też ofertę dla tych uzdolnionych manualnie, którzy świetnie realizują swój talent w modelarstwie. Dla nich już od dwóch miesięcy organizujemy warsztaty, które prowadzi znakomity specjalista w tej dziedzinie – pan Jarek Struczyk. Pod jego bacznym okiem powstało już wiele papierowych budowli i pojazdów, a mali modelarze wciąż oczekują od swojego instruktora kolejnych wyzwań.

Prace należy przesyłać na adres konkurs@niepodległa.gov.pl

Szczegółowe informacje na temat zasad uczestnictwa w konkursie można znaleźć na stronie https://niepodlegla.gov.pl/aktualnosci/konkurs-na-opowiadanie-stulecie-polskiego-kryminalu/

Dlatego też w imieniu wszystkich, którzy niecierpliwie wyczekują wiosny, nasze dzieciaki postanowiły pomóc zimie odejść. Sposób znany jest Słowianom od wieków, a do jego zastosowania potrzeba niejakiej Marzanny. Kiedy przygotowywano owego demona zimy promienie słoneczne wyraźnie tej pracy sprzyjały.

Jednak całą kreatywność wyzwoliła w dzieciach Pani Ania. Na co dzień koleżanka-bibliotekarka z naszej filialnej placówki w Nowolesiu, tutaj ujawniła swoją kompetencję profesjonalnej plastyczki. Wykonane pod tak fachowym okiem kukły aż żal będzie utopić. No cóż, jeśli chcemy, aby nastała wiosna, to całości rytuału trzeba będzie dopełnić. Niech zawita do nas wiosna!

Należałoby raczej zapytać: czego nie wiemy o lwowiankach? Bowiem spotkanie autorskie z Beatą Kost – autorką książki „Kobiety ze Lwowa" uświadomiło nam rozmiar tej niewiedzy. Tym bardziej, że książka - oprócz sylwetek kobiet powszechnie znanych, jak Helena Modrzejewska czy Gabriela Zapolska - obejmuje również te kompletnie nieobecne w zbiorowej pamięci, choć równie zasłużone, jak profesor filozofii Izydora Dąmbska, dla której uznanie w poetyckich słowach wyrażał sam Zbigniew Herbert.
Ostatnio niezwykle modny stał się neologizm „herstosria", czyli historyczna narracja z perspektywy feministycznej. Beata Kost, która kreśli portret Lwowa przez pryzmat kilkudziesięciu wybranych biografii kobiecych, ma w tym swój udział. Na spotkaniu potrafiła z dużą swadą opowiedzieć o swoich bohaterkach - zarówno o metresie króla czy muzie Kallimacha, jak i pierwszej kobiecie z habilitacją, tudzież narciarce, motocyklistce i pilotce w jednej osobie. Zgromadzeni goście wysłuchali tej opowieści, dodatkowo wspartej prezentacją wizualną, z dużym zainteresowaniem, a nawet wzruszeniem.

Trzeba jednak przyznać, że grono słuchaczy było szczególne. Dla wielu z nich, którzy - oni sami lub ich przodkowie – wskutek okoliczności dziejowych byli zmuszeni opuścić rodzinne Kresy, Lwów to magiczne zaklęcie. Spotkanie z Beatą Kost – rodowitą lwowianką, która stała się niestrudzoną propagatorką swojego miasta i obecnej w nim kultury polskiej, było zatem podróżą sentymentalną do miejsc zachowanych w serdecznej pamięci. Tym wydarzeniem nasza placówka wpisała się w ramy dorocznych obchodów upamiętniających zbrodniczy akt, jaki miał miejsce 75 lat temu w Hucie Pieniackiej. Wszakże to inspirowane literaturą wspomnienie pozwoliło zrównoważyć bolesny wydźwięk uroczystości rocznicowych, wprowadzając tonację czułej tęsknoty do miejsc bliskich sercu. Pani Beato – kobieto ze Lwowa, która utrwalasz pamięć o lwowskich kobietach, dziękujemy za książkę, dziękujemy za wizytę i osobistą opowieść.